بذر طالبی

بذر طالبی یا Honeydew یکی از جالب‌ترین تاریخچه‌ها را در میان بذر صیفی جات به خود اختصاص داده است. میوه این بذر به قدری شیرین و خوش گوار است که در همه کشورها در تابستان از آن استفاده می‌شود. کشت این بذر نیز در جای جای دنیا رواج دارد. از نظر حجم کشت آمریکایی‌ها بیشترین میزان کشت طالبی را داشته و کشورهای آمریکای مرکزی بعد از آن در رتبه‌های بعدی قرار دارند. خیلی سخت است که بذر طالبی را بومی کشور خاصی بدانیم. عقاید و نظرات مختلفی درباره محل پیدایش این بذر بیان شده است. ایران، هند و آفریقا در حال حاضر از گزینه‌های پیدایش آن می‌باشند اما در یک جمع‌بندی کلی می‌توان بیان کردن که گونه‌های مختلف طالبی در زمانی مشخص در مناطق مختلف جهان کشت شده و هر گونه آن را باید بومی منطقه خاصی بنامیم.

نام‌های زیادی در لاتین بر روی طالبی گمارده شده است. معروف‌ترین نام این میوه Cantaloupe است که نام دهکده‌ای در ایتالیا است و گویا در اروپا برای اولین بار در این دهکده بذر طالبی کشت شده است. گیاه این بذر یک ساله بوده و دارای ساقه‌های رونده و کرک دار نیز می‌باشد. میوه‌های گرد طالبی را می‌توانید در رنگ‌های زرد، سبز و مشبک بیابید. گل‌های زرد زیبایی نیز از بوته رونده این بذر تولید می‌شود که در نوع خود زیبا هستند.

انواع بذر طالبی

طالبی سمسوری (Cantaloupe Honeydew)

طالبی سمسوری که در زبان لاتین به آن Magenta Melon نیز گفته می‌شود، یکی از محبوب‌ترین و معروف‌ترین گونه‌های این بذر است. کسانی که به دنبال پرورش گونه‌ای زودرس، با میوه‌های شیرین و خوشمزه و سازگار با آب و هوای ایران هستند، می‌توانند از بذر این گونه از طالبی استفاده کنند. میوه‌ای شیرین با داخلی نارنجی رنگ و بیرونی سفید و زرد با خط‌هایی سبز شناسنده این میوه جذاب می‌باشند.

طالبی گوشت سبز (Usual Honeydew)

یکی از شیرین‌ترین گونه‌های طالبی، نوع گوشت سبز آن است. شکل گرد و کوچک آن میوه بسیار شیرین در دل خود داشته و یکی از مغذی‌ترین میوه‌ها نیز است. انواع ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز برای بدن را می‌توانید از این میوه به بدن خود برسانید. مزه آن نیز برای چند ساعت زیر زبان باقی می‌ماند.

طالبی‌های کشت شده در ایران: آب و هوای ایران برای کشت طالبی بسیار مناسب بوده و انواع مختلفی از بذر طالبی در ایران کشت می‌شود. مشهدی عباسی، تاشکندی، شاه آبادی، جعفری، خاقانی، گرمساری، محمدآبادی، شهسواری، آتشین، شیرازی، شفیع آبادی، زرد ایوانکی، جعفر آبادی، بلخی و… تعدادی از این گونه‌ها می‌باشند. البته میوه دیگری به نام گرمک نیز در ایران کشت می‌شود که تفاوت‌هایی با طالبی دارد. داخل گرمک زرد بوده و نرم تر از طالبی است؛ اما طالبی بسیار شیرین‌تر و گواراتر از گرمک است.

خواص دارویی

از میوه بذر طالبی برای خواص دارویی آن نیز استفاده می‌کنند. این میوه باعث طراوت و شادابی پوست، درمان یبوست، پیشگیری از سرطان، سکته و بیماری‌های قلبی، اشتهاآور، ادرار آور، درمان کم خونی و رفع تشنگی شده و سرشار از ویتامین‌های مفید برای بدن مانند A و C است.

مراحل کاشت بذر طالبی

روش کاشت مستقیم

• تهیه بستر مناسب برای کاشت
• کاشت بذرها

بذرهای طالبی را بایستی 2 ساعت در آب خیسانده و سپس 12 تا 24 ساعت در پارچه نم‌دار قرار دهید. پشته‌های به فواصل 150 تا 250 سانتی‌متری در باغچه ایجاد کرده و بذرها را در عمق 3 تا 4 سانتی‌متری خاک و در فواصل 50 تا 90 سانتی‌متری از هم بکارید.

• آبیاری

طالبی برای رشد کافی نیاز به آبیاری عمیق دارد. بعد از جوانه‌زنی هفته‌ای 2 تا 3 بار آب دهی به بوته‌ها کافی خواهد بود.

• برداشت میوه

بذر طالبی حدوداً 10 روز بعد از کاشت از دل خاک بیرون می‌آید؛ اما برای برداشت میوه آن به 80 تا 100 روز رمان نیاز است.

 روش کاشت غیرمستقیم بذر طالبی

• فراهم سازی شرایط کشت

علاوه بر خاک بایستی ظروف مناسب برای کشت این بذر را نیز تهیه نمایید. ته آن‌ها را کمی سوراخ کرده و برای ایجاد زهکشی مناسب کف آن‌ها را یک لایه نازک سنگ ریزه بریزید. سپس خاک مناسب را داخل گلدان بریزید.

• کاشت بذرها

مانند روش مستقیم بوده و در هر گلدان می‌توانید 2 تا 3 بذر بکارید. قبل از کاشت هم حتماً خاک گلدان را مرطوب نمایید و اجازه دهید آب از زیر گلدان خارج شود.

• آبیاری و نگهداری

آبیاری نیز مطابق با روش مستقیم می‌باشد. برای نگهداری بذرها قبل از جوانه‌زنی می‌توانید از یک پلاستیک شفاف سوراخ دار بر روی گلدان استفاده کنید تا رطوبت خاک و دمای آن حفظ شود. بعد از جوانه‌زنی دیگر نیازی به این پلاستیک نخواهید داشت.

نیازهای اولیه برای کاشت بذر طالبی