شته گل رز

نام آفت: شته رز یا گل سرخ

نام علمی: Macrosiphum rosae

درخچه رز (Rosa spp.) تیره گل‌سرخیان (Rosaceae) یکی از قدیمی‏ترین گیاهان مورد استفاده اقوام ایرانی است که قدمت کشت و کار آن به زمان‏های ما قبل تاریخ می‏رسد. این گیاهان، با رقم‏‌های بسیار متنوع در سراسر ایران کشت می‏شوند. گل رز یکی از زیباترین و پرطرفدارترین گل‏های زینتی جهان می‏باشد که به علت دارا بودن ویژگی‏‌هایی مانند پایداری (چند ساله بودن)، طولانی بودن دوران گلدهی و وجود ارقام متعدد زینت بخش منازل، باغ‌ها و به ویژه فصای سبز شهری می‏باشد. گل رز مورد حمله آفات متعددی قرار می‏گیرد. که در این بین شته گل سرخ Macrosiphum rosaae مهم‌ترین آفت آن محسوب می‏گردد.

شته گل سرخ: Macrosiphum rosaae

شته گل سرخ، حشره‏ای همه جا زیست و دارای پراکنش جهانی می‏باشد و سالانه خسارت بسیاری را وارد می‏کند. این شته اختصاصاً روی رز و نسترن فعالیت داشته و در تمام مناطق کشور با درجه اهمیت اقتصادی زیاد انتشار دارد. ظاهراً نسترن‏‌ها، گل محمدی و رز کمتر به این شته آلوده می‏شوند و رزهای پیوندی به شدت مورد حمله قرار می‏گیرند.

[block id=”shate-gole-roz-fertilizer”]

مشخصات ظاهری شته رز:

• حشره‏ای با اندام دراز و کشیده
• شته‌‏های بالدار بکرزا و بچه‌‏زا درشت‏‌تر و حدود ۶ میلی‏متر هستند ولی بی بال‏های بچه‌‏زا حدود ۴ میلی مترند
• رنگ سر و قفسه سینه به رنگ قهوه‏ای، کورنیکول سیاه و ناحیه دمی سبز کمرنگ است
• شاخک‏ها از بدن شته درازترند
• دم شته کمرنگ و شاخک شته بالدار تماماً سیاه است

چرخه زندگی شته گل رز:

• شته رز در نواحی سردسیر زمستان را به صورت تخم و در نواحی معتدل و گرم به صورت شته بچه‌‏زا و بکرزا می‏گذراند و به طور کلی در شرایط شهری مثل کرج شته گل سرخ در تمام طول سال به جز فصل تابستان فعال می‏باشد و در اوائل بهار و به محض افزایش نسبی دما روی جوانه گل، برگ و سرشاخه‌‏ها متمرکز شده و از شیره نباتی تغذیه می‏کند. تولید مثل این شته در طول سال زیاد بوده و تعداد زیادی در سال ایجاد می‏کند. از اواسط بهار افراد بال‌دار رشته در بین کلنی ظاهر شده و موجب انتشار آفت می‏گردد.

خسارت و علائم شته گل رز:

• شته گل سرخ روی جوانه‌‏های برگ، شاخه‌‏ها و جوانه‏‌های گل مستقر شده و با خرطوم خود از شیره نباتی تغذیه کرده
• موجب متوقف شدن رشد جوانه‏‌ها و مانع باز شدن برگ‏‌ها و شکفتن غنچه‏‌های گل
• نهایتاً موجب ضعیف و پژمرده شدن بوته‌‏های رز می‏شود.
• بر اثر فعالیت شته، ترشحات چسبناکی نیز تشکیل می‌‏شود که روی بوته‏‌های آلوده ملاحظه می‏گردد.

[block id=”blog-bnr-accessories”]

روش های کنترل شته گل رز:

۱- کنترل بیولوژیک

• شته رز نیز مانند سایر شته‏‌ها دارای دشمنان طبیعی بسیاری از جمله کفشدوزک‏‌ها، مگس‌‏های Syrphidae، سن‏های شکارگر، زنبور‏های پارازید و نیز بالتور‏ها می‏باشند که در کنار سایر عوامل کنترل‏‌کننده طبیعی مانند تغییرات درجه حرارت، بارندگی و … از طغیان شدید آن‏ها جلوگیری می‏کند. یکی از بهترین راه‏های مبارزه با شته‏‌ها حفظ و حمایت این دشمنان طبیعی است که می‏توان این کار را با مراقبت در موقع، نوع سم انتخابی و نحوه مبارزه شیمیایی انجام داد.

۲- کنترل بهداشتی

• در ابتدای آلودگی رز‏ها و یا در صورتی که جمعیت شته رز کم باشد شستشوی بوته‌‏های رز با فشار مناسب آب در کاهش جمعیت این آفت تاثیر به سزایی دارد.

۴- کنترل شیمیایی

• با توجه به این که حفظ زیبایی و شادابی بوته‏‌های رز از اهمیت زیادی برخوردار می‌‏باشد. معمولا مبارزه شیمیایی علیه شته رز توصیه می‏شود.
• برای این کار بهتر است از محلول سم پریمیکارت ( پریمور) که شته‏کش انتخابی با اثر سریع و خاصیت تدخینی می‏باشد. به نسبت ۷/۰-۵/۰ در هزار و یا کنفیدور (ایمیداکلوپراید) به نسبت توصیه شده روی قوطی سم استفاده نمود. سایر حشره‌‏کش‌‏های فسفره از جمله مالاتیون ۵۰% و … برای از بین بردن شته رز موثر می‏باشد.
• بهتر است سمپاشی اوایل بهار و صبح زود که شته‏‌ها روی ساقه‏‌های نازک قرار دارند انجام شود. در این ساعت از شبانه روز رفت و آمد کمتر بوده و در نتیجه احتمال مسمومیت اشخاص و از بین رفتن حشرات سودمند کمتر است.